اتصال به واصل، اصلي براي رسيدن به شاه اصل است ..
پس فناءِ در فاني، فناست!
اتصال، اصل است؛ اينکه اصالت، به واصل است يا بر توجّه اصل، فعلاً به کارمان نمي آيد..
حال توجه به اصل، فناء در واصل است چون حضور انفراديست..
