السلام علي العشق، المسمّي بشهريار!
نثر نويسي شما محشره بزرگوار..
يادمه کنار گزينش سپاه نشسته بوديم که اين مثالا زدي..
من بودم و سيّد و داداش کوچيکه..
نوشته هات به آدم، قدرت ميده، قدرت برگشتن و دوباره پيمودن راهي که از ابتداء، همه را اشتباه پيمودم..
در ضمن پاراگرافِ آخر..
اينو بدون! بالِ تو، ايمان و عشق به اهل بيت عليهم السلامه..
اين پاراگراف چند تا ايرادِ نگارشي داشت اصلاحش کردم، دوست داشتي درستش کُن أخويـــــــــــــــــــــــــــــ