ثواب سرودن شعر در رثاى امام حسین علیه السّلام و گریستن و گریانیدن و تظاهر به گریه کردن‏ 

ابو هارون مکفوف روایت کرده است که امام صادق علیه السّلام به من فرمود: اى‏ ابا هارون! در مرثیت حسین علیه السّلام شعرى براى من بخوان، وقتى من شروع کردم به خواندن، حضرت فرمود: نه، آن طورى که (در محافل خود) مى‏خوانید، بخوان! یعنى با آهنگ محزون و رقّت آور. پس من این شعر را براى او خواندم:

بر قبر حسین گذر کن* و به استخوانهاى پاکش بگو مى‏گوید که: حضرت گریه کرد و فرمود: باز بخوان! و من قصیده دیگرى را خواندم و حضرت گریه کرد و از پشت پرده صداى گریه (زنان) را شنیدم، وقتى فارغ شدم فرمود: اى ابا هارون! هر کس شعرى براى حسین بخواند و بگرید و ده تن را بگریاند، بهشت براى آنها ثبت خواهد شد. و هر کس براى حسین علیه السّلام شعرى بخواند و خود بگرید و پنج نفر را بگریاند، بهشت براى آنها ثبت خواهد شد. و هر کس براى حسین علیه السّلام شعرى بخواند و یک نفر را بگریاند، بهشت براى آنها ثبت خواهد شد.

و هر کس در نزد او یادى از حسین شود و به اندازه بال مگسى اشک از چشمانش بیرون بیاید، ثوابش با خدا است و خداوند در پاداش او به کمتر از بهشت راضى نمى‏شود.

.

.

.

 ابو عماره منشد روایت کرده است که امام صادق علیه السّلام به من فرمود: اى ابا عماره! در باره حسین بن على علیهما السّلام شعرى براى من بخوان! من شعر خواندم و آن حضرت گریه کرد، باز شعرى خواندم و حضرت باز گریست، به خدا سوگند من پیوسته شعر مى‏خواندم و حضرت گریه مى‏کرد تا آنکه صداى گریه از اندرون خانه حضرت بلند شد، حضرت به من فرمود: اى ابا عماره! هر کس در مرثیه حسین بن على علیه السّلام شعرى بخواند و پنجاه نفر را بگریاند، بهشت از آن اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین علیه السّلام شعرى بخواند و چهل نفر را بگریاند، بهشت براى اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین علیه السّلام شعرى را بخواند و سى تن را بگریاند، پس بهشت براى اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین علیه السّلام شعرى را بخواند و بیست تن را بگریاند، بهشت براى اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین علیه السّلام شعرى بخواند و ده تن را بگریاند، بهشت براى اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین علیه السّلام شعرى بخواند و یک نفر را بگریاند بهشت براى اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین علیه السّلام شعرى بسراید و خود بگرید، بهشت براى اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین علیه السّلام شعرى بخواند و خود را گریان نشان دهد، بهشت براى اوست.

.

.

.

 صالح بن عقبه از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: هر کس در مرثیه حسین علیه السّلام یک بیت شعر بخواند و بگرید و ده نفر را بگریاند، پس سزاى او و آنها (که گریه کردند) بهشت است؛ و هر کس در رثاى حسین علیه السّلام بیتى بخواند و نه نفر را بگریاند، پاداش او و آنها بهشت است؛ پس بر همین منوال ادامه داد تا اینکه فرمود:

هر کس در مرثیه حسین شعر بخواند، و بگرید، و گمان مى‏کنم که فرمود: یا اینکه خود را گریان نشان دهد (تباکى کند) پس بهشت براى اوست.

پاداش نیکیها و کیفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص: 228